xx


xx
houden een wake op vrijdag 5 februari 2010

vanaf 12.45 uur op het SPUI in AMSTERDAM (Lieverdje)
42 jaar bezetting is meer dan genoeg!

In een rapport aan de VN heeft Israël voor het eerst toegegeven dat het witte fosfor heeft gebruikt in de Gaza oorlog vorige jaar, tijdens een artillerie aanval op het gebouw van de VN, dat vol met voedsel en goederen lag voor de Palestijnse bevolking en erkennen ook dat dit verboden was in dichtbevolkte gebieden.
Een brigade generaal en een brigade commandant hebben daarvoor een reprimande gekregen. Maar beiden blijven in functie. ‘En omdat er geen bewijs was dat die officieren die granaten met criminele bedoelingen hadden afgeschoten, is er ook geen noodzaak om gerechtelijke vervolging in te stellen.’
Nou als je het zo hoort moet het een uit de hand gelopen oudejaarsgrap zijn geweest.

Vorig jaar werd o.l.v. Richard Goldstone, de voormalige rechter van het Zuid Afrikaanse Constitutionele Hof, alsmede aanklager bij de internationale tribunalen voor vml. Joegoslavië en Rwanda een VN rapport opgesteld. In meer dan 500 pagina’s worden de grove schendingen opgesomd - vooral door Israël begaan- van het internationaal recht en de mensen rechten in de Gaza oorlog van dec 08- jan 09.
Op basis daarvan eiste de Algemene vergadering van de VN een onafhankelijk onderzoek van Israël en Hamas. Dit Israëlische rapport van slechts 46 pagina’s moest deze week bij de VN worden ingeleverd.

Zonder internationale druk, had Israël helemaal nooit iets willen onderzoeken.

Een eerste stap dus. Maar wanneer we aan al die rapporten denken, door Amnesty en anderen opgesteld, die beschrijven hoe fosfor systematisch en overal werd gebruikt, de vele foto’s en de getuigenissen van artsen, die honderden verbrande mensen hebben behandeld, is het vermelden van slechts dit ene incident in een van de dichtstbevolkte gebieden ter wereld, wel heel mager. Bovendien is het Israëlische verslag door het leger zelf opgesteld en dus niet onafhankelijk.

De dreiging blijft dus bestaan dat de VN een speciaal tribunaal in Den Haag gaat instellen met eigen onderzoek en mogelijke veroordeling. Ook Hamas stuurde een verslag in en ontkende met hun zelfgemaakte raketten opzettelijk burgers te hebben willen doden.

'We would like to send out a message of solidarity to the people of Haiti, who are now facing a natural disaster.”




.

.

.

.

.

.

.

“We have been living a man-made disaster actually for the past 62 years," said Palestinian parliamentarian Jamal al-Khudari, a chairman of the Gaza-based Committee to Break the Siege. "We would like to send out a message of solidarity to the people of Haiti, who are now facing a natural disaster.”


Dat menselijke ellende zich goed leent om reclame voor de eigen goedgeefsheid te maken wordt weer eens duidelijk na de verschrikkelijke natuurramp in Haïti.

In de hele wereld begrepen de mensen meteen de geweldige omvang van deze alles verwoestende aardbeving en gaven met gulle hand. De hulp organisaties vertrokken zo snel mogelijk naar dit al zolang door armoede geplaagde land. Maar daarna begon al snel een PR oorlog van regeringen, die over elkaar heen struikelend wilden aantonen dat hun land als eerste het vliegveld in bezit kon nemen. En daarmee ook bepaalden welke hulp organisaties wel of niet mochten landen, zoals Artsen zonder Grenzen, herhaaldelijk moest ondervinden.

Alle hulp is natuurlijk welkom bij zo een catastrofe. Maar ook hier zag de westerse pers weer kans om aan deze humanitaire ramp een ideologisch tintje te geven.
In de persberichten werden sommige landen  zelden genoemd, zoals Cuba, die met 300 artsen al lang voor de aardbeving bezig waren honderden artsen uit Haïti op te leiden en hulpgevende Arabische landen, terwijl vooral de rechtse media in Amerika niet moe werden te herhalen dat Israël het grootste en beste veldhospitaal had en - waarin een klein land groot kan zijn - met zijn slechts 7,5 miljoen inwoners een zeer groot medisch team heeft gestuurd, dat 5000 operaties per dag uitvoert. En dat is ook een geweldige prestatie.
De Israëlische haatcampagnes tegen het steeds groeiend aantal critici zijn een beetje uitgewerkt. Dus bedacht de Israëlische regering dat vanaf nu alleen goed nieuws propaganda het toenemende isolement van de zionistische staat, moet terugdringen.
En zo moeten nu juichende artikelen in de Israëlische pers met verslagen van de moedige Israëlische reddingswerkers in Haïti, het door de Gaza oorlog zwaar geschonden imago oppoetsen.

Maar wij blijven ons in verbijstering afvragen: waarom duizenden kilometers vliegen met meer dan 200 artsen, verplegers, soldaten en ingenieurs, terwijl thuis – hoogstens 2 uur rijden van al die krantenredacties - in een piepklein gebied anderhalf miljoen mensen al een jaar wachten op artsen, verplegers en ingenieurs. Maar zij kregen alleen de soldaten. Israël schonk Gaza geen veldhospitaal maar drie weken lang raketten, bommen, mijnen, bulldozers en witte fosfor.

Duizenden journalisten gaven iedere dag details over die ene baby, die na 10 dagen gelukkig nog levend onder het puin wordt gevonden, maar geen enkel bericht over de honderden verbrande of geamputeerde kinderen die met of zonder ouders al meer dan een jaar in de ruines van hun huizen leven. Waar 15,000 huizen, scholen, ziekenhuizen, winkels en fabrieken gedeeltelijk of geheel verwoest zijn. Alles eigenhandig kapotgeschoten; daar kwam geen aardbeving aan te pas.

Waar tienduizenden na een jaar nog zonder water of electriciteit zitten en door een vernield riolering systeem ziektes oplopen. Waar de niet verwoeste fabrieken leeg staan, want: geen grondstoffen, door de al drie jaar durende totale afgrendeling. En nooit één zak cement ontvangen voor wederopbouw van welke ruïne dan ook. Waardoor nu 80% van de Gaza bewoners onder de armoede grens leven en afhankelijk zijn van voedselhulp. Je vraagt je af hoeveel dubbeltjes en kwartjes er eigenlijk al zijn besteed van de vier en half miljard dollar, die zijn beloofd op een wederopbouw conferentie in Sharm el -Sheikh?

Terwijl Israëlische psychologen met compassie wezen in Haïti proberen op te vrolijken, gingen buitenlandse medische specialisten vorig jaar van wanhoop in hongerstaking, om toegang tot Gaza te krijgen, of rammelden woedend aan de hekken van de grens bij Rafah en Erez. Waar met meer dan duizend deelnemers uit 42 landen aan een vrijheidsmars een maand geleden hun medicijnen en speelgoed in Gaza wilden afleveren, maar met vereende krachten door Israël en Egypte, op een kleine groep na, geweigerd werden. Waar vooral kinderen psychische trauma’s oplopen, en dagelijks mensen sterven omdat ze geen medische hulp kunnen krijgen en de potdichte grenzen verhinderen dat ze elders geopereerd kunnen worden. Waar Egypte nu bezig is lange pijpen in de grond te slaan, om nu ook de laatste levenslijnen van de Palestijnen - de zelf gegraven ondergrondse tunnels- proberen kapot te krijgen.
Maar laten we even naar bovenstaande foto kijken. Wanneer je zelf leeft onder zulke vreselijke omstandigheden en toch nog hulp, hoe weinig ook, aan anderen wilt geven, dan weten we zeker: het gaat ze weer niet lukken deze doorzetters hun waardigheid af te pakken en kapot te maken.

Voor deze mensen, lieve vriendinnen en vrienden, doen we mee aan de boycotacties, kopen we geen Israëlische Apartheid en komen we a.s. vrijdag naar onze wake op vrijdag 5 februari op het Spui

[trek s.v.p. iets zwarts aan].  

Onze leuzen:

ISRAEL:
Stop de invasies in Gaza en landconfiscaties in Palestijns gebied
Weg met de annexatie muur - The wall must fall
Beëindig de bezetting van de Westoever, omsingeling en uithongering van Gaza
Ontruim alle sinds 1967 gestichte nederzettingen
Erken het recht op terugkeer van Palestijnse vluchtelingen
Jeruzalem, hoofdstad voor twee volken
Koop geen Israëlische Apartheidsproducten




Graag al uw mails, reacties en sympathiebetuigingen sturen naar: info@vrouweninhetzwart.nl

Flyers, spandoeken en het onderhoud van onze geheel nieuwe website kosten steeds weer veel geld. Uw gift is echt nodig en heel welkom. Maak s.v.p. uw donatie over op duurzame
Triodos bank
nr. 78.68.21.094
t.n.v. Vrouwen in het Zwart Amsterdam