xx


xx
houden een wake op vrijdag 1 april 2011

vanaf 12.45 uur op het SPUI in AMSTERDAM (Lieverdje)
43 jaar bezetting is meer dan genoeg!


Onder de leden van de internationale Women in Black is een interessante discussie ontstaan over ons standpunt ten aanzien van de internationale militaire actie - zeg maar al de derde oorlog in het Midden Oosten, die uit het niets leek te ontstaan en nu een paar weken woedt in Libië.

De Spaanse WIB vrouwen gaven het startschot en stellen dat heel veel mensen zo gehersenspoeld zijn, dat ze niet kunnen geloven dat anti-militarisme en geweldloosheid een alternatief is voor oorlog en geweld. In dit geval de agressie van het Khadafi regiem. Maar "we moeten niet bang zijn om onze stem te laten horen en ons eens te gaan verdiepen in al die zaken, waarvan we de achtergrond totaal niet kennen’. Ze stellen publiekelijk simpele, maar toch moeilijk te beantwoorden vragen als:

-Why didn’t we see an immediate reaction to help refugees, to offer civil protection or to support neighbouring countries to become mediators in the conflict?

-Why did the big powers believe they had the right to take action when they should have been helping to limit or block arms trade, bank accounts and so on and giving assistance to the civil population?

-Why were Kaddafi and his government left out of negotiations instead of trying to help starting negotiations, as it happens in so many conflicts?

-Why and how could the civil - non violent - resistance in Benghazi, which was repressed in a gangster-like manner, so quickly turn into armed groups?

-Why do we often get so many images of an armed opposition without any explanation about the background of its members or the origin of their weapons?

-Why are the mass media silent when we know that international intelligence agencies are well informed of any kind of opposition (whether royalist, Islamic or any other kind) in Libya?

-Why did Kaddafi provoke such a violent reaction while he has been such a good neoliberal ally, and has played an important role as a ‘wall’ to African immigration to Europe? Saudi Arabia and its neighbours are in the meantime allowed by the US to enter Bahrain with tanks and soldiers to crush the Shiite minority’s civil resistance. People are dying there and in Yemen, where a brutal repression is taking place without much protest from the rest of the world.

Net als wij willen de Spaanse vrouwen weten waar deze zogeheten ’humanitaire missies’ toe leiden, die in al zoveel landen voor dood en verderf hebben gezorgd. Ook de Belgische VIZ vrouwen vragen zich in een emotioneel pamflet af of de reden van dit grootscheeps militair optreden humanitair is, ‘of is het een hypocriet argument’ en ‘waar waren we toen Israël Gaza en Libanon bombardeerde?’. Nederlandse Vrouwen in het Zwart zijn het helemaal eens met deze opvattingen.

De VIZ vrouwen uit België willen een ander soort actie: hun regering moet meteen en voorgoed stoppen met de jarenlange Belgische wapenverkoop aan Libië, waarmee Khadafi zijn eigen mensen vermoordt.

Zo enthousiast en betrokken als we in januari en februari waren over de democratishe revoluties in Tunesië en Egypte, zo gemanipuleerd voelen velen zich nu. Vorige maand werd er in Libië geschoten op ongewapende burgers, maar dat gebeurt nu overal: Jemen, Syrië, Jordanië, Bahrein.

Deze door VS & Europa gesteunde dictatoren gaan gewoon door hun ongewapende protesterende burgers te arresteren en te vermoorden zonder enige kritiek of straf terwijl alleen in Libië met kruisraketten, verarmd uranium en ander wapentuig wordt ingegrepen.

Alle aanvallers waren tot begin dit jaar de dikste vrienden van deze brute dictator. Vooral de schietgrage Fransen, Britten [hun Special Forces zijn allang in Libië] en de Amerikanen [de Cia meldt net dat ze ook van de partij zijn]. En de bekende onheilspellende woorden Regime change zijn al weer uitgesproken. Duitsland lijkt als enige z’n verstand niet helemaal te verliezen.

Met welke wapens schieten al die Midden Oosten dictatoren, met hun 30 of 40 jarige jubilea, al hun eigen onschuldige burgers dood? De afzetmarkt voor Europese wapens aan het Midden-Oosten en Noord-Afrika wordt steeds belangrijker. In 2009 werd er voor bijna 12 miljard euro verkocht, twee keer zo veel als het jaar ervoor [cijfers van de Europese Commissie].

Er werd voor meer dan 340 miljoen euro aan wapendeals met Libië goedgekeurd, vooral kleine wapens en technische middelen om communicatienetwerken te storen – kwam goed uit: had Khadafi nu net zo hard nodig.

In 2004 werd het EU wapen embargo opgeheven, niet omdat kolonel Khadafi opeens een voorvechter was geworden voor mensenrechten, maar omdat Libië er met succes voor zorgde, dat er geen Afrikaanse vluchtelingen meer in gammele bootjes naar Europa voeren.

Resolutie 173 door 10 leden van de VN Veiligheidsraad getekend met 5 onthoudingen (China, India, Rusland, Brazilië en Duitsland) geeft de 192 leden ‘toestemming om alle nodige maatregelen te nemen’ - weer zo een eufemisme, dat gewoon militaire interventie betekent - om de burgerbevolking van Libië te beschermen. De No Fly zone kreeg de instemming van de hele VN en ook de hele publieke opinie wilde de ongewapende burgerbevolking tegen de bombardementen van Khadafi beschermen. Maar de resolutie tekst sluit het gebruik van een bezettingsmacht - grond troepen op Libisch grondgebied - uitdrukkelijk uit.

Iedere dag horen we Obama in de media roepen: ‘We helpen mensenlevens beschermen; we zijn niet in oorlog.’ En onze slaafse ministers zeggen het hem braaf na. Nederland noemde zijn koloniale oorlogen in ‘Ons Indië’ steevast ‘Politionele Acties’ en sindsdien hadden we een slechts een ‘conflict’ in Vietnam, ‘we gebruiken geweld’ in Afghanistan en Irak en alle burgerdoden bij bruiloften in Pakistaanse dorpen zijn ‘natuurlijk hoogst betreurenswaardig’, maar werden wel veroorzaakt door ‘precisiebombardementen’. Bush noemde zichzelf een oorlogspresident, maar hij had het over ‘the war on terror’ en niet over oorlog tegen een land.

De vertwijfelde president Obama heeft het nu zelfs over ‘kinetische militaire acties’, een term, die hij van Bush heeft geleend, toen die de Irak oorlog voorbereidde. Maar dat het woord oorlog niet over Obama’s lippen komt, heeft vooral te maken met het feit dat alleen het Amerikaanse Congres een oorlog mag beginnen - hen is niets gevraagd - wanneer Amerikaanse gebieden, bezittingen of leger worden aangevallen. Nou kun je natuurlijk wel zeggen dat Libië een van de bezittingen van de VS is, want zonder dat er tot kort geleden ook maar één bom was gegooid, zaten alle grote multinationale oliebedrijven al tijden gebakken: British Petroleum, met een 7-jaars contract op 2 concessies [met een oppervlakte zo groot als Kuwait en België] en 1 miljard geplande investeringen; reus Exxon Mobil, British Gas, Shell, Franse Total, Italiaanse Eni Gas, 5 Japanse firma’s en net voor het vechten begon tekende in januari Occidental Petroleum en andere Amerikaanse oliegiganten enorme contracten. Maar ook oud VS Defensie minister Cheney deed al heel goede zaken in Libië in de tachtiger jaren, N.B. in de tijd van president Reagans economische sancties tegen Libië.

Hier in ons ordelijke landje laat onze Rechtse Rutte Regering –RRR- intussen zien, dat wij best nog mee tellen in de real world en rommelen we weer enthousiast overal in, proberen we manhaftig een Nederlander te bevrijden, die helemaal niet weg wil, en stijgen onze benzine slurpende F-16s gracieus ten hemel, met 150 man erbij: "hartstikke trots op ons pionierswerk om uit het niets in een paar dagen tijd een draaiend vliegbedrijf te kunnen maken", voor zoveel miljoen belasting geld per dag, dat wel. Terwijl de oorlogscorrespondenten de echte helden zijn in praatprogramma’s op TV, waar ze besmuikt lachend mogen vertellen, hoe ze nog nèt hadden kunnen wegkomen, want een halve minuut later en dan was … De gasten genieten.

Alles gaat overhaast, niemand schijnt ook maar tien minuten na te willen denken, hoe ooit weer uit deze troep te kunnen geraken. De resolutie roept veel vragen op. Tegelijkertijd ga je je ook eens afvragen hoe dit allemaal zo snel door de VN kon worden gejaagd.

Hans von Sponeck een voormalig hoge VN diplomaat, die voor allerlei missies verantwoordelijk was, o.a in Irak, onthult in een artikel dat Secretaris–Generaal Ban Ki- Moon op 23 september 2008 een akkoord heeft gesloten, buiten de VN-Veiligheidsraad om, met toenmalig Navo Secretaris Generaal Jaap de Hoop Scheffer, waarin wordt gesproken over ‘bredere samenwerking tijdens ‘vredesmissies’’ tussen beide organisaties. Ze zouden elkaar bijstaan in geval van bedreigingen en grote uitdagingen.

In de huidige tijd met zoveel gevaarlijke confrontaties, zou je mogen verwachten dat het Secretariaat van de VN helemaal politiek neutraal is. Von Sponeck meent dat er niets neutraals is aan dit akkoord tussen VN en Navo en het zal volgens hem ernstige gevolgen krijgen. Niet- Navo lid Sergei Lavrov, de vroegere Russische VN ambassadeur, en nu de Russische minister van Buitenlandse Zaken, zei gechoqueerd te zijn, dat zo een akkoord gesloten kon worden in het geheim, zonder enige consultatie. De Navo, een in 1949 opgerichte organisatie, hoort de belangen van zijn 26 lidstaten te behartigen, voornamelijk tijdens de Koude Oorlog. Toen de Muur en de Sovjet Unie in 1989 waren verdwenen, waren de ook de doelstellingen bereikt, maar de Navo bleef wanhopig zoeken naar een nieuwe rol.

Sponeck vraagt zich af of dit akkoord tussen de VN en de Navo - een militair bondgenootschap, dat beschikt over kernwapens - niet in strijd is met artikel 2 van het Handvest van de Verenigde Naties, waarin wordt geëist dat conflicten op een vreedzame manier opgelost worden.

Wat begon als een interne opstand tegen Khadafi in februari, ontaarde in maart al in militaire agressie tegen Libië en niemand weet wat de volgende maanden zullen brengen. Plotseling heeft de Navo alles in handen gekregen onder de naam ‘Unified Protector’ - moet een reclame bureau hebben verzonnen - en VS minister Clinton en dito Engelse minister Hague zien opeens ook ruimte in de resolutie om wapens te gaan leveren aan de ‘rebellen’. Eerst heetten ze vrijheidstrijders en nu spreken de media al over ’een zootje ongeregeld ’.

In een opinie artikel in NRC vraagt Pieter Smit zich af, waar toch in Libië die ‘voortgaande genocide’ plaats vindt, later afgezwakt tot ‘aanstaande genocide’, wanneer Khadafi een stad zou veroveren. Nu al de meest gefilmde oorlog in de geschiedenis, waar honderden mensenrechtendeskundigen het hele land afschuimen en wat zien we, vraagt Smit zich af: ‘aan beide zijden doden en gewonden, grotendeels volwassen mannen, die vaak direct van het front komen.’ En ook dat Khadafi niet alleen populair is bij een deel van de Libische stammen, maar ook bij honderdduizenden zwarten, vrouwen en andere minderheden, die in de jaren zeventig door Khadafi’s revolutie zijn bevrijd uit een zeer feodale samenleving. Die staan te rillen wanneer ze die oude koningsvlag van de vroegere feodale koning Idris zien, die nu zo enthousiast wappert in de bevrijde steden.

De niet gekozen ‘Nationale Transitie Raad’ blijkt een niet democratisch clubje te zijn, zonder enige visie, duidelijk niet in staat het land te verenigingen. En het meest tragische is dat de westerse ‘humanitaire’ invasie de pogingen van echte democraten en ware nationalisten totaal heeft ondermijnd, om zich te bevrijden van een dictator zowel als van door het westen gesteunde reactionaire regionale separatisten.

Teken s.v.p de petitie voor het vrijlaten van de vrouwelijke
Palestijnse gevangenen
http://www.thepetitionsite.com/6/free-Palestinian-women-political-prisoners


Dus nog genoeg te doen lieve vriendinnen en vrienden,
maar kom eerst naar onze wake op 1 april op het Spui
[trek s.v.p. iets zwarts aan].

Onze leuzen:

ISRAEL:
Stop de invasies in Gaza en landconfiscaties in Palestijns gebied
Weg met de annexatie muur - The wall must fall
Beindig de bezetting van de Westoever, omsingeling en uithongering van Gaza
Ontruim alle sinds 1967 gestichte nederzettingen
Erken het recht op terugkeer van Palestijnse vluchtelingen
Jeruzalem, hoofdstad voor twee volken



Graag al uw mails, reacties en sympathiebetuigingen sturen naar: info@vrouweninhetzwart.nl

Flyers, spandoeken en het onderhoud van onze geheel nieuwe website kosten steeds weer veel geld. Uw gift is echt nodig en heel welkom. Maak s.v.p. uw donatie over op duurzame
Triodos bank
nr. 78.68.21.094
t.n.v. Vrouwen in het Zwart Amsterdam