Israëlische
mensenrechten
organisatie B'tselem,
site op 22 mei
In de afgelopen maand mei
heeft Israël een nieuwe
regering gekregen, een
kakelbonte coalitie van
links tot rechts die voor
een regering van nationale
eenheid zou moeten
doorgaan, zogenaamd
bedoeld om de coronacrisis
zo breed mogelijk aan te
pakken.
In feite zijn er twee
regeringen: een regering
onder leiding van Benny
Gantz (centrum-links) en
een onder leiding van
Benjamin Netanyahoe
(rechts-extreemrechts).
Netanyahoe is de eerste 18
maanden premier en zou
volgens het akkoord daarna
moeten ruilen met Gantz,
die nu minister van
Defensie is.
Deze regering zal
verantwoordelijk zijn voor
de eenzijdige uitvoering
van het Plan Trump,
waarvan de annexatie van
delen (ongeveer 30 %) van
de Westelijke Jordaanoever
een belangrijk en voor de
Palestijnen desastreus
onderdeel vormt.
De afgelopen maanden heeft
een gezamenlijke
Amerikaans-Israëlische
commissie in het geheim de
nieuwe grenzen van Israël
in kaart gebracht, kaarten
die Netanyahoe nog
zorgvuldig tegen de borst
houdt.
Zowel Netanyahoe als Gantz
staan achter de
annexatieplannen, zij het
dat Gantz deze liever nog
zou uitstellen. Netanyahoe
staat onder zware druk van
de invloedrijke joodse
kolonistenbeweging, die
het liefst een zo snel en
uitvoerig mogelijke
annexatie van de
Westelijke Jordaanoever
gerealiseerd wil zien.
In het regeerakkoord is
afgesproken dat de
annexatieplannen vanaf 1
juli in de regering en de
Knesset besproken zullen
worden. Het is voor Israël
belangrijk de plannen nog
vóór het eventuele einde
van Trumps regeerperiode
in de VS uitgevoerd te
zien, want een nieuwe
president in de VS zou wel
eens roet in het eten
kunnen gooien.
Netanyahoe heeft in
diverse interviews de
annexatie losgekoppeld van
de rest van het Plan
Trump: hij verklaart zich
in theorie wel bereid om
te onderhandelen over een
eventuele toekomstige
Palestijnse ‘entiteit’
(het woord ‘Staat’ weigert
hij in de mond te nemen)
maar schuift dit zonder
problemen op de lange
baan, wetende dat de
onderhandelingspositie van
de Palestijnse Autoriteit
na de annexatie nog verder
verzwakt zal zijn.
De leider van die
Palestijnse Autoriteit,
Mahmoud Abbas, heeft, niet
voor de eerste keer,
gedreigd met het
opschorten van alle
verdragen en
overeenkomsten met zowel
Israël als de VS.
Daaronder zouden dus ook
de Oslo-akkoorden vallen
en daarmee zou ook het
bestaansrecht van de
Palestijnse Autoriteit
zelf wegvallen. Ook de
coördinatie met
Israëlische en Amerikaanse
veiligheidsdiensten zou
worden opgezegd. Hoewel
Abbas in het verleden deze
dreigementen nooit heeft
uitgevoerd, zou het
ditmaal wel eens menens
kunnen zijn.
De Palestijnse burger
leeft ondertussen in grote
onzekerheid door:
- de voortdurende
invallen van het
Israëlische leger -
dat zich niet stoort
aan begrippen als A, B
of C-gebied – en
talloze nachtelijke
arrestaties, die een
groot gevoel van
onveiligheid
veroorzaken.
- de voortgaande
verwoesting van
Palestijnse huizen
zowel op de Westelijke
Jordaanoever als in
het al eerder
geannexeerde
Oost-Jeruzalem.
- de toenemende
bezetting en landroof
van Palestijnse grond,
zowel officieel door
het Israëlische leger
als op eigen houtje
door de
kolonistenbeweging.
- de aanvallen van
zich oppermachtig
voelende gewapende
kolonistenbendes op
lijf en goed van
Palestijnen. Dagelijks
worden Palestijnse
huizen en auto’s
beschadigd of
besmeurd,
landbouwgronden en
oogsten vernield,
olijf- en
vruchtenbomen
omvergehaald en
Palestijnse boeren en
schaapherders
aangevallen en
verwond.
- aanvallen van joodse
kolonisten - vaak
onder het toeziend oog
van het Israëlische
leger - op Palestijnse
kinderen op weg naar
of van school.
- schietgrage
Israëlische
politieagenten die het
vuur openen op elke
zich min of meer
verdacht gedragende
Palestijn, met als
recent dieptepunt de
moord (anders kan je
het niet noemen) op
een ongewapende
32-jarige Palestijnse
man met een
autistische beperking,
die zich uit angst
voor de hem
achtervolgende agenten
in een steegje had
verscholen achter een
vuilcontainer. Zonder
enige reden werd hij
doodgeschoten:
Palestinian lives
matter!
De annexatie van delen van
de Westelijke Jordaanoever
wordt alleen gesteund door
Israël en de Verenigde
Staten, beiden onder
leiding van een
gevaarlijke,
rechts-radicale populist
met dictatoriale trekjes.
In de regio wordt, hoewel
met de mond veroordeeld,
deze stap verschillend
beoordeeld. De relatie en
de vrede met Jordanië komt
onder grote druk te staan,
maar Saoedi-Arabië en de
Golfstaten zullen zich
niet erg druk maken om het
lot van de Palestijnen
evenmin als de regiems van
Egypte en Syrië, hoewel
dat laatste land direct
betrokken is door de
annexatie van de
Golan-hoogte in het
verleden.
Europa blijft Europa en
dus verdeeld en
machteloos. Het beste
signaal dat Europa nu zou
kunnen en moeten afgeven
is de officiële erkenning
van de Staat Palestina
binnen de grenzen van 1967
en, in het geval dat
Israël de annexatie
doorzet, sancties met als
voornaamste: opschorting
van het associatieverdrag
met de EU. Dat veroorzaakt
echt voelbare pijn.
Maar in de praktijk lacht
Israël om dreigementen
vanuit Europa in de vaste
zekerheid dat deze nóóit
zullen worden uitgevoerd.
No Justice no peace
"We
Can't breath untill we
are free"
Palestijnen solidair met
zwart Amerika
Solidariteitsverklaring
van het BDS-komitee met de
Amerikaanse Black Lives
Matter beweging in
Nederlandse vertaling op
de site van DocP
15 mei
Op deze dag
is het 72 jaar geleden dat
de Nakba plaatsvond. In
feite begon de ellende
voor de Palestijnen al in
1947, want ver voor het
uitroepen van de staat
Israël waren troepen van
de Hagana en andere
terroristische groepen al
begonnen met de
verdrijving van de
Palestijnen uit hun
thuisland.
Het Nederlands Palestina
Komitee heeft een brochure
uitgegeven van de hand van
Abu
Sitta over de Nakba en
hoe de terugkeer van
Palestijnse vluchtelingen
niet alleen mogelijk, maar
ook de enige oplossing is
om tot vrede te komen.
Panelists:
Speakers:
