NL47TRIO0786821094 Vrouwen
in het Zwart o.v.v.
PMRS
Geef een donatie
voor Palestinian
Medical Relief
Society in Gaza
Verkiezingskoorts
De
relatie V.S. -
Israël/Palestina
Over wat de nieuwe
Amerikaanse
president Joe Biden
met Israël en de
Palestijnen
voorheeft, weten we
nog even weinig als
een maand geleden.
Behalve dat het na
zijn aantreden bijna
een maand heeft
geduurd voordat hij
de Israëlische
premier Benjamin
Netanyahu voor het
eerst belde. De
Palestijnse
president Mahmoed
Abbas zit nog steeds
in afwachting naast
zijn telefoon.
Biden heeft zonder
twijfel Netanyahu
een tijdje laten
sudderen om hem zo
op zijn plaats te
zetten. Want Biden
zal niet vergeten
zijn hoe Netanyahu
destijds in de
Iran-politiek van
president Barack
Obama (en diens
vicepresident Biden)
ingebroken heeft,
onder meer door
buiten de president
om het Amerikaanse
Congres toe te
spreken. Komt bij,
dat Netanyahu nu al
zijn messen slijpt
om ook Biden op zijn
Iran-politiek zwaar
onder druk te
zetten.
Intussen gaat Israël
gewoon door op de
ingeslagen weg van
grondroof,
huizenverwoesting en
onderdrukking van
Palestijnen, zonder
daarvoor door Biden
op de vingers te
worden getikt. Dat
doet allemaal het
ergste vrezen.
Verkiezingen
in de
Palestijnse
Gebieden
Zowel
in Israël als in
Palestina staan
verkiezingen voor de
deur. In Israël op
23 maart – een week
na de onze.
De Palestijnen
zullen tweemaal naar
de stembus gaan – op
22 mei voor de
samenstelling van de
Palestijnse
Wetgevende Raad (het
parlement van het
Palestijns Nationaal
Gezag, Palestijnse
Autoriteit) en op 31
juli voor de van de
Palestijnse
Autoriteit-president.
Voor 31 augustus
staan er ook nog
verkiezingen gepland
voor de Palestijnse
Nationale Raad (het
parlement van de
Palestijnse
Bevrijdingsorganisatie,
PLO), die formeel
alle Palestijnen –
ook die in de
diaspora –
vertegenwoordigt.
Deze laatste
verkiezingen vinden
getrapt plaats:
kandidaat-leden
worden genomineerd
door onder meer het
Uitvoerend Comité
van de PLO, dat op
zijn beurt weer
gekozen wordt door
diezelfde
Palestijnse
Nationale Raad. Deze
is overigens sinds
1996 niet meer
voltallig
bijeengeweest en na
‘Oslo’ volledig door
de Palestijnse
Autoriteit
overschaduwd
geraakt.
De Palestijnse
Wetgevende Raad
functioneert
evenmin. De
overwinning van
Hamas bij de
algemene
verkiezingen in 2006
(74 van de 132
zetels) is door
concurrent Fatah van
Abbas destijds van
tafel geveegd. Met
steun van de
Verenigde Staten is
vervolgens door
Fatah in Gaza een
staatsgreep tegen de
wettig gekozen
Hamas-regering op
touw gezet. Die
mislukte, waarna
Fatah de Gazastrook
is uitgejaagd.
Israël onderwierp
het nu door Hamas
bestuurde Gaza aan
een verstikkende,
algehele blokkade
die tot op de dag
van vandaag
voortduurt.
Fatah trok de macht
op de Westelijke
Jordaanoever
volledig naar zich
toe en zette daar
Hamas buiten spel.
De Palestijnse
Wetgevende Raad werd
op non-actief
gesteld – en veel
Hamas-leden van het
parlement op de
Westelijke
Jordaanoever werden
door Israël
gearresteerd.
Het was dus niet
Hamas maar Fatah dat
een coup pleegde,
daarbij gesteund
door Israël.
Uit angst voor
mogelijk een nieuwe
overwinning van
Hamas bij de
algemene
verkiezingen zijn
momenteel zowel de
Palestijnse
Autoriteit (i.c.
Fatah) als Israël
bezig op de
Westelijke
Jordaanoever zoveel
mogelijk kandidaten
van Hamas (en
aanverwante
groeperingen) te
arresteren of
anderszins het
zwijgen op te
leggen.
Een apart probleem
vormt het houden van
verkiezingen in het
door Israël
geannexeerde
Oost-Jeruzalem. Dit
stadsdeel maakt deel
uit van een mogelijk
ooit te vormen
Palestijnse Staat op
de bezette
Westelijke
Jordaanoever en in
Gaza. Israël
beschouwt de daar
woonachtige
Palestijnen, hoewel
zij in Jeruzalem
zijn geboren en
getogen, als
vreemdelingen met
‘permanente
verblijfsstatus’ en
zal, net als in het
verleden, alles in
het werk stellen om
Palestijnse
verkiezingen in
Oost-Jeruzalem te
verhinderen, terwijl
deelname van
in
Oost-Jeruzalem
wonende Palestijnen
voor de Palestijnse
Autoriteit een
onverbiddelijke
voorwaarde is om de
verkiezingen te
laten doorgaan. Zo
hebben zowel Israël
als de Palestijnse
Autoriteit (Fatah)
ruime mogelijkheden
om de verkiezingen
alsnog te
beïnvloeden of de
doorgang daarvan te
verhinderen –
wanneer de uitkomst
ervan hun
onwelgevallig dreigt
te worden.
Veel Palestijnen
zijn de corruptie,
het nepotisme en de
collaboratie van de
Palestijnse
Autoriteit/Fatah
zat. Palestijnse
jongeren staan te
trappelen om hun
stem te laten horen
en niet alleen in
het kieshokje.
Presidentsverkiezingen
Palestijnse
Autoriteit-President
Mahmoed
Abbas
heeft bepaald dat
Fatah-functionarissen
en
Fatah-parlementsleden
zich niet voor het
presidentschap
verkiesbaar mogen
stellen om zo zijn
eigen kans op
herverkiezing veilig
te stellen (Abbas
wordt dit jaar
86!).
Een
van de belangrijkste
leiders van de
Tweede Intifada, Marwan
Barghouti,
die al twintig jaar
in Israëlische
gevangenschap
verblijft, wordt
door velen gezien
als de Palestijnse
Nelson Mandela. Bij
de vorige
verkiezingen in 2006
wilde hij zich al
kandidaat stellen
voor het
presidentschap, maar
heeft daar toen
onder druk van Fatah
van afgezien. Nu wil
hij zich als leider
van zijn eigen
partij, al-Mustaqbal
(de Toekomst),
opnieuw kandidaat
stellen. En opnieuw
is Barghouti door
een van Abbas’
vertrouwelingen
opgezocht in de
gevangenis (met
medewerking van
Israël) om hem van
kandidaatstelling
voor het
presidentschap af te
doen zien.
Ook Nasser
al-Qudwa
is een mogelijke
presidentskandidaat.
Hij is een neef van
wijlen Yasser
Arafat, Fatah-lid
van het eerste uur
en voormalig
minister van
Buitenlandse Zaken
van de Palestijnse
Autoriteit. Hij
wordt vooral door
anderen naar voren
geschoven als
mogelijk
presidentskandidaat.
Hij geniet respect
in de Arabische
wereld. Zelf staat
hij niet afwijzend
tegenover Marwan
Barghouti’s
kandidatuur, maar
alleen als deze
onderdeel vormt van
een brede
vernieuwingsbeweging.
Mustafa
Barghouti
(geen familie van
Marwan) is de
getalenteerde leider
van het Palestijns
Nationaal Initiatief
(Al-Mubadara), die
zich bij de vorige
verkiezingen
kandidaat voor het
presidentschap heeft
gesteld en toen op
afstand als tweede
eindigde. Zijn
beweging wil een
seculiere
democratische
oppositie vormen.
Het manifest van de
beweging, destijds
ondertekend door
10.000 aanhangers –
onder wie de
befaamde
cultuurfilosoof
Edward Said –
streeft naar een
permanente,
geweldloze intifada
(volksopstand), de
vorming van een
Palestijnse Staat
(in welk deel van
het historische
Palestina dan ook)
en ondersteunt het
recht op terugkeer
van de Palestijns
vluchtelingen.
Barghouti pleit
verder voor een
verenigd Palestijns
leiderschap, voor
democratie in de
bezette Palestijnse
Gebieden en
versteviging van de
banden met de
Palestijnen in de
diaspora.
Een
andere mogelijke
kandidaat is de
controversiële Mohammed
Dahlan –
voormalig
Fatah-kopstuk en
voormalig hoofd van
de Palestijnse
geheime dienst (met
bloed aan zijn
handen waar het
tegenstanders van de
Palestijnse
Autoriteit/Fatah
betrof; zo was hij
direct betrokken bij
de eerdergenoemde
mislukte staatsgreep
tegen Hamas). Na een
conflict met de
Palestijnse
Autoriteit, is hij
naar de Verenigde
Arabische Emiraten
uitgeweken. Daar
wist hij nauwe
banden met
kroonprins Mohammed
bin Zayed van Abu
Dhabi aan te knopen.
Naar verluidt is hij
betrokken bij
allerlei duistere
praktijen van zijn
broodheer. Met diens
geld probeert hij
steun te verwerven
onder Palestijnse
keizers. Dahlan
profileert zich naar
hen toe als leider
van een
‘hervormingsbeweging’.
Helaas ontbreken
jongeren en vrouwen
in dit overzicht.
Hanan Ashrawi, die
afgelopen december
ontslag nam als lid
van het Uitvoerend
Comité van de PLO
wegens het gebrek
aan democratie
binnen de
Palestijnse
instituties en aan
de politieke wil tot
hervormingen – zij
beschuldigde
president Abbas
ervan dat hij een
fossiel dreigde te
worden – wordt
helaas niet als
kandidaat genoemd.
Ook al is zij al wat
ouder (74) zij zou
een geschikte leider
zijn om een
verjonging en
democratisering van
de Palestijnse
politiek in gang te
zetten.
Verkiezingen
in Israël
Nieuwe verkiezingen (de
vierde in twee jaar
tijds) in Israël
lagen eigenlijk al
voorgeprogrammeerd
in het regeerakkoord
dat na de vorige
verkiezingen was
gesloten tussen
Benjamin Netanyahu
van Likoed en Benny
Gantz van de partij
Blauw-Wit, hoewel
Gantz tijdens de
verkiezingscampagne
had bezworen alleen
een coalitie met
Likoed aan te zullen
gaan als Netanyahu
daar geen deel van
zou uitmaken.
Netanyahu ziet het
premierschap echter
als een verzekering
tegen arrestatie en
veroordeling wegens
een drietal
criminele
aanklachten – onder
meer voor fraude,
omkoping en misbruik
van vertrouwen -
waarvoor hij terecht
moet staan.
Onder het mom van
een regering van
Nationale Eenheid
wegens de
corona-crisis liet
Gantz zich echter
toch overhalen om
met Netanyahu in zee
te gaan en tekende
daarmee zijn
politieke
doodvonnis. Volgens
het regeerakkoord
zou de regering
niet, zoals
gebruikelijk, vier
maar slechts drie
jaar volmaken, met
een roulerend
premierschap:
Netanyahu tot
november 2021 en
Gantz daarna. Het
was vanaf het begin
duidelijk dat
Netanyahu het nooit
zover zou laten
komen en de regering
voor die tijd zou
laten struikelen,
wat ook gebeurd is,
waarbij een
begrotingskwestie
als voorwendsel werd
gebruikt.
Het politieke
landschap is
intussen zodanig
versplinterd dat,
volgens de
peilingen, de
vorming van een
nieuwe regering,
linksom of rechtsom,
een zeer moeizaam
proces zal zijn.
Maar daar zit
Netanyahu niet mee,
want hij voelt zich
de koning van de
status quo: hoe
trager hoe beter.
Zolang Likoed
voldoende stemmen
krijgt om de
grootste partij te
blijven (en daar
ziet het wel naar
uit) kan hij als
demissionair premier
gewoon zijn eigen
gang gaan en hoopt
hij uit handen van
justitie te blijven.
Voor de Palestijnen
zit daar juist de
angel: wie er na de
verkiezingen in
Israël ook aan de
macht komt, hun
beroerde lot zal er
niet door
verbeteren. Maar wat
zij het meest vrezen
is een lang
interregnum tussen
twee Israëlische
regeringen. Dat zal
elk perspectief op
het lostrekken van
de verstarde relatie
met Israël,
eventueel met behulp
van het nieuwe elan
van de Amerikaanse
regering, als daar
tenminste sprake van
mocht zijn, doen
vervagen.
En Israël gaat
intussen gewoon door
met de grondroof, de
uitbreiding van
joodse
nederzettingen op de
Westelijke
Jordaanoever, het
verwoesten van
Palestijnse huizen,
de
massa-arrestaties,
het blokkeren van
elk Palestijns
initiatief en de
genadeloze blokkade
van Gaza.
Boycot
Elbit
Defen sie
koopt flink in bij het
Israëlische wapenbedrijf
Elbit. De afgelopen
anderhalve maand sloot
het bedrijf drie
contracten voor
leveringen aan de
Nederlandse krijgsmacht,
met een totale waarde
van ruim €73 miljoen.
Nederland verbindt zich
daarmee opnieuw aan een
bedrijf dat een
belangrijke rol speelt
in het ontwikkelen van
Israëls capaciteiten om
Palestijnen te
onderdrukken en uit te
sluiten.
Lees
verder en teken de
petitie bij Stop
Wapenhandel
|
|
|
Agenda
Activiteiten
die ook voor Vrouwen in het
Zwart interessant kunnen
zijn,
raadpleeg voor (veel) meer
informatie de site van het
Nederlands-Palestina
Komitee
Solidariteit
met het
Palestijnse
Volk
|
|
Geef
een donatie voor Palestinian
Medical Relief Society in
Gaza
NL47TRIO0786821094 Vrouwen
in het Zwart o.v.v. PMRS
|
|
|
|
Veel dank
weer voor al jullie
donaties de afgelopen
tijd. Wat nog steeds
heel erg nodig is voor
de duizenden gewonden
die sinds het begin van
de terugkeermarsen,
gevallen zijn. Sinds de
enorme verwoestingen van
de slachtpartij in 2014,
toen volgens de UN
120.000 privé huizen
verwoest werden, zijn er
slechts 71.000 herbouwd,
omdat Israël o.a. de
invoer van cement
verbiedt. Aan 12.000
huizen wordt gewerkt en
er moeten nog zeker
57.000 woonhuizen
gebouwd worden. De
Gazanen leven 10 jaar
korter dan Israëliërs en
de babysterfte is hoger
dan vòòr 2014. Er zijn
constante
stroomstoringen: Beit
Hanoun Hospital
kan geen patiënten meer
behandelen, wegens
tekort aan brandstof
voor de generatoren. Ook
het Al-Durra
kinderziekenhuis dreigt
gesloten te worden. Voor
deze tekorten zijn
Israël zowel als de
Palestijnse Autoriteit
verantwoordelijk.
Daarnaast het totaal
vervuilde water en de
overstromingen. Dit
alles maakt het leven
voor de mensen in Gaza
steeds ondraaglijker.
Daarbovenop inmiddels de
Covid-19 Pandemie
waarbij iedereen z'n
hart vast houdt.
Nadat ook jullie laatste
donaties zijn verwerkt
is nu in totaal al meer
dan €14.328,91
euro overgemaakt aan
PMRS in Gaza,
via de Sticht.
Groningen-Jabalya, die
al heel lang een goede
relatie heeft met de
Palestinian Medical
Relief Society in Gaza.
PMRS is een
onafhankelijke
seculiere basisorganisatie,
opgericht in 1979 door
een groep van
vrijwillige Palestijnse
dokters en
gezondheidswerkers
die de - door decennia
lange Israëlische
militaire bezetting -
verwaarloosde
gezondheidsinfrastructuur,
wilden verbeteren. Het
is een van de grootste
NGO’s van Palestina. Zie: http://www.pmrs.ps.
Blijf geven s.v.p.,
het is zo nodig, ook
door het schandalige
westerse zwijgen
over de
enorme humanitaire
crisis in het
totaal verwoeste
Gaza, waar
honderdduizenden
mensen medische zorg
nodig hebben en een
dak boven hun hoofd
[minstens 200.000
mensen nog steeds
zonder huis].
Willen jullie ook PMRS
steunen? Maak
geld over naar
Vrouwen in het
Zwart:
NL47TRIO0786821094
o.v.v. PMRS
|
|
|
ISRAEL:
- Stop
de slachtpartijen in Gaza en
landconfiscaties in
Palestijns gebied
- Weg
met de annexatie muur - The
wall must fall
- Beëindig
de bezetting van de
Westoever, Jeruzalem en
omsingeling van Gaza
- Ontruim
alle sinds 1967 gestichte
nederzettingen
- Erken
het recht op terugkeer van
Palestijnse vluchtelingen
- Jeruzalem,
hoofdstad voor twee volken
EU
en Nederland:
- Stop
de militaire samenwerking
met Israël.
Stel een wapenembargo in:
http://www.stopwapenhandel.org/Israel-Nederland-training
- Schort
het Europese
Associatieverdrag met Israël
op
Uw
gift is ook heel welkom
voor o.a het onderhouden
van onze site, het maken van
spandoeken en flyers. Maak uw
donatie over op Triodos bank
nr.NL47TRIO0786821094. t.n.v.
Vrouwen in het Zwart Amsterdam.
Graag al uw mails, reacties
sturen naar:
info@vrouweninhetzwart.nl
website: www.vrouweninhetzwart.nl.
|
|
Het
Internationale Netwerk
Women in Black,
bestaat sinds 1990,
maar is als beweging
begonnen in Israël
toen Israëlische
vrouwen met de
Palestijnse Vrouwen
Vredesbeweging het
initiatief namen om
samen protestwakes te
houden. In
januari 1988, een
maand na het uitbreken
van de eerste
Intifada, stonden de
eerste vrouwen al in
Jeruzalem te
demonstreren tegen de
door Israël bezette
Palestijnse Gebieden:
De eerste wake tegen
de Israëlische
bezetting van de
Westoever en Gaza was
een feit. In Nederland
waren de eerste
vrouwen al in januari
1990 op het Spui
aanwezig. Meer dan 25
jaar nu al, op één
periode na, toen de
Oslo Akkoorden ons ten
onrechte hoop gaven,
houden we in Amsterdam
maandelijks wakes, net
als in 6 andere
Nederlandse steden.
[adressen
hieronder]. In de hele
wereld vinden
wekelijks /
maandelijks Vrouwen in
het Zwart wakes en
solidariteits-acties
plaats. Kijk op onze
site
vrouweninhetzwart.nl
en op: www.womeninblack.org voor de
geschiedenis van
Vrouwen in het Zwart
internationaal.
|
|
|
Organisatie
Amsterdam:
Sanne van den Bergh
info@vrouweninhetzwart.nl
Iedere 1ste vrijdag van de
maand
Tijd: 12.45- 13.45 uur
Lokatie vermeld in
nieuwsbrief
Organisatie
Groningen:
Anja van Zanten
anjavanzanten@hotmail.com
Iedere zaterdag in de
oneven weken
Tijd: 13-14 uur verzamelen
Waagplein
Organisatie
Haarlem:
Heleen Witte
Haarlem@vrouweninhetzwart.nl
Eerste zondag van de
maand
Tijd: 14-15 uur op de Grote
Markt
Verzamelen voor het
Stadhuis.
Organisatie
Maastricht:
Frances Scarrott: tel:
06-11307410
Maastricht@vrouweninhetzwart.nl
Iedere laatste donderdag v/d
maand
(geef je op via
e-mail).
Tijd: 18-19 uur op de markt
achter stadhuis
Organisatie Utrecht:
Tienta Verlegh tel: 06-439
40 621
|
|
|
Informatie
over
mensenrechten in
Israël en de
Palestijnse
Gebieden:
|
|
|
|
|
|