---

De nasleep van de Gaza-oorlog

De doden zijn geborgen, de gewonden voor zover mogelijk behandeld en het puinruimen en de wederopbouw voor de zoveelste maal hervat.
De Amerikaanse krant The New York Times heeft een diepgaand onderzoek gedaan naar één van de vele facetten van deze oorlog: de Israëlische bomaanvallen in de nacht van 15 op 16 mei op twee flatgebouwen aan de al-Wahdastraat in de dichtbevolkte wijk al-Remal in Gaza-stad, waarbij 44 personen werden gedood, van wie 15 uit één familie. Onder hen bevond zich dokter Ayman Abdul Ouf, internist en hoofd van de corona-afdeling in het Dar al-Shifa ziekenhuis.
Uit het onderzoek van de NY Times is gebleken dat Israël in deze nacht zonder gedegen voorafgaand onderzoek de allerzwaarste bommen uit zijn arsenaal heeft gebruikt bij meer dan 20 onaangekondigde aanvallen op de dichtbevolkte wijk al-Remal. Het gaat om 2.000-pound Mark-84 bommen vervaardigd door het Amerikaanse bedrijf Boeing. (Denk daar nog eens aan als je voor je volgende vakantie in een Boeing stapt.)
Volgens het Internationale Rode Kruis zijn dit soort wapens ongeschikt voor gebruik in stedelijk gebied, vanwege de hoge risico's voor de burgerbevolking.



Voor sommigen was het al de tweede of derde of zelfs vierde keer dat zij hun woning tot puin zagen gereduceerd door Israëlische bombardementen.
In het "Response to the escalation in the OPT, situation report nr. 3 (4-10 juni 2021)" van het VN-OCHA Bureau voor de coördinatie van humanitaire zaken worden de volgende cijfers vermeld: 256 doden in de Gazastrook, waaronder 66 kinderen en 40 vrouwen. Daarvan worden 128 beschouwd als burgers, 62 als militieleden, 66 onbekend. 245 van de 256  doden ( update: inmiddels 260) (onder wie 63 kinderen en 40 vrouwen) zijn slachtoffer van Israëlisch vuur. Bijna 2000 personen raakten gewond (meer dan 600 kinderen en 400 vrouwen).
Inmiddels zijn zowel Israël als Hamas begonnen aan de wederopbouw van hun wapenarsenaal. Israël heeft in deze oorlog naast de honderden bommen op Gaza met het Iron Dome systeem enkele duizenden Tamir antiraket-raketten (50-80.000 dollar per stuk) afgeschoten, Hamas ca. 4.000 goedkopere raketten, meestal van eigen makelij.
Maar de rakettenbouwers van Hamas zitten niet stil en bij elke oorlog worden hun raketten talrijker, krachtiger en preciezer en hebben zij een groter bereik.
Toch blijven de verschillen te groot om ooit tot een wederzijdse afschrikking en daarmee een bestand voor onbepaalde tijd te komen. Wapens van staal en vele tonnen TNT zullen nooit een rechtvaardige oplossing voor het Palestijnse volk tot stand brengen.


De nieuwe Israëlische regering

Benjamin Netanyahoe en de Likoed-partij hebben het veld moeten ruimen voor een ‘regenboog’-regering (in politieke zin) gevormd en/of gesteund door 8 partijen.
Niet van uiterst-links tot uiterst-rechts, zoals wel gesuggereerd wordt, want uiterst links of überhaupt links naar onze maatstaven, bestaat niet in Israël. Deze regering berust op welgeteld één zetel meerderheid, wat betekent dat één Knessetlid dat afhaakt de regering al te val kan brengen. De uiterst-rechts-radicale en religieuze oppositie is dus voortdurend op zoek naar dat éne wankele lid en zal dat vroeg of laat ook vinden.
Bij een eerste stemming over de verlenging van een uit 2002 daterende, racistische wet, die Palestijnen die gehuwd zijn met een Israëlisch staatsburger de toegang tot Israël verbiedt, weigerde de gedoogsteun-verlenende islamistische Ra’am partij van Mansour Abbas met de regeringspartijen mee te stemmen en bezorgde de regering Bennett daarmee een eerste nederlaag.
De Yamina (Rechtsaf) partij van premier Naftali Bennett is overigens nog sterker geporteerd voor annexatie van grote delen van de Westelijke Jordaanoever dan Netanyahu’s Likoed dat al was. Alleen als zij het slim zouden spelen zouden de Palestijnen de Israëli’s een koekje van eigen deeg kunnen bakken, door de grote verschillen tussen de regeringspartijen tegen elkaar uit te spelen en zo een eigen verdeel-en-heers politiek naar Israëlisch model te voeren. Maar helaas staat hun eigen verdeeldheid zoiets in de weg.

Een lange hete zomer



Het echte hoofdpijndossier voor de komende maand(en) zal zijn het lot van de tientallen gezinnen in Sheikh Jarrah en al-Bustan (Silwan) in Oost-Jeruzalem, die met uitzetting worden bedreigd.
Het gaat hier voor een deel om (nazaten van) Palestijnen die in 1948 hun have en goed verloren in het deel van Palestina dat rond1948 veroverd is door Israël. Jordanië, dat bij de wapenstilstand in 1949 de zeggenschap kreeg over de Westelijke Jordaanoever, inclusief Oost-Jeruzalem, bouwde met steun van de VN (UNRWA) woningen voor deze berooide Palestijnse vluchtelingen, mogelijk voor een deel op grond die daarvóór in bezit van joden was. (Alleen de dossiers uit de Ottomaanse tijd zouden hier uitsluitsel over kunnen geven.)
Op grond van de Israëlische basis- en noodwetten (Israël kent geen grondwet) werd door gevluchte Palestijnen verlaten bezit, ook als deze Palestijnen binnen de grenzen van de latere staat Israël verbleven, voor altijd verbeurd verklaard en aan joodse immigranten toegewezen. Volgens dezelfde wetten kunnen joodse eigenaren van in diezelfde tijd door hen verlaten bezit wél te allen tijde recht op hun voormalig eigendom doen gelden. Toen Israël in 1967 ook de rest van het historische Palestina veroverde (en deels annexeerde) konden joden deze voormalige bezittingen dus wél claimen. De eigendomsrechten van deze claims zijn voor een groot deel, vaak via schimmige constructies, terechtgekomen in handen van joodse kolonistenorganisaties.
De rechtszaken over deze bezittingen slepen zich nu al tientallen jaren voort voor Israëlische rechtbanken en een aantal claims zijn nu toegewezen aan de kolonistenorganisaties, die nu ontruiming eisen van een aantal huizen in Oost-Jeruzalem. Hun doel is hierbij de etnische zuivering van Oost-Jeruzalem.
Omdat de Israëlische wet hier met twee maten meet: Palestijnen en joden hebben niet dezelfde rechten, is er niet alleen onder Palestijnen maar ook internationaal, grote verontwaardiging over deze huisuitzettingen die honderden Palestijnen in de nabije toekomst dakloos kan maken.
Maar ook op de rest van de Westelijke Jordaanoever gaat de uitbreiding van illegale nederzettingen, dubbel-illegale buitenposten en de confiscatie van Palestijns land door en in hoger tempo dan ooit tevoren.
Daarom wacht de Palestijnen een lange en hete zomer.

Veel dank weer voor al jullie donaties de afgelopen tijd. Wat nog steeds heel erg nodig is voor de duizenden gewonden die sinds het begin van de terugkeermarsen, gevallen zijn. Sinds de enorme verwoestingen van de slachtpartij in 2014, toen volgens de UN 120.000 privé huizen verwoest werden, zijn er slechts 71.000 herbouwd, omdat Israël o.a. de invoer van cement verbiedt. Aan 12.000 huizen wordt gewerkt en er moeten nog zeker 57.000 woonhuizen gebouwd worden. De Gazanen leven 10 jaar korter dan Israëliërs en de babysterfte is hoger dan vòòr 2014. Er zijn constante stroomstoringen: Beit Hanoun Hospital  kan geen patiënten meer behandelen, wegens tekort aan brandstof voor de generatoren. Ook het Al-Durra kinderziekenhuis dreigt gesloten te worden. Voor deze tekorten zijn Israël zowel als de Palestijnse Autoriteit verantwoordelijk. Daarnaast het totaal vervuilde water en de overstromingen. Dit alles maakt het leven voor de mensen in Gaza steeds ondraaglijker. Daarbovenop inmiddels de Covid-19 Pandemie waarbij iedereen z'n hart vast houdt.

Nadat ook jullie laatste donaties zijn verwerkt is nu in totaal €15.493,91 euro overgemaakt aan PMRS in Gaza, via de Sticht. Groningen-Jabalya, die al heel lang een goede relatie heeft met de Palestinian Medical Relief Society in Gaza. PMRS is een onafhankelijke seculiere basisorganisatie, opgericht in 1979 door een groep van vrijwillige Palestijnse dokters en gezondheidswerkers  die de - door decennia lange Israëlische militaire bezetting - verwaarloosde gezondheidsinfrastructuur, wilden verbeteren. Het is een van de grootste NGO’s van Palestina. Zie: http://www.pmrs.ps. Blijf geven s.v.p., het is zo nodig, ook door het schandalige westerse zwijgen over de enorme humanitaire crisis in het  totaal verwoeste Gaza, waar honderdduizenden mensen medische zorg nodig hebben en een dak boven hun hoofd [minstens 200.000 mensen nog steeds zonder huis].