NL47TRIO0786821094 Vrouwen
in het Zwart o.v.v.
PMRS
Geef een donatie
voor Palestinian
Medical Relief
Society in Gaza
De
nasleep van de
Gaza-oorlog
De doden zijn geborgen, de
gewonden voor zover
mogelijk behandeld
en het puinruimen en
de wederopbouw voor
de zoveelste maal
hervat.
De Amerikaanse krant
The New York
Times heeft
een diepgaand
onderzoek gedaan
naar één van de vele
facetten van deze
oorlog: de
Israëlische
bomaanvallen in de
nacht van 15 op 16
mei op twee
flatgebouwen aan de
al-Wahdastraat in de
dichtbevolkte wijk
al-Remal in
Gaza-stad, waarbij
44 personen werden
gedood, van wie 15
uit één familie.
Onder hen bevond
zich dokter Ayman
Abdul Ouf, internist
en hoofd van de
corona-afdeling in
het Dar al-Shifa
ziekenhuis.
Uit het onderzoek
van de NY Times is
gebleken dat Israël
in deze nacht zonder
gedegen voorafgaand
onderzoek de
allerzwaarste bommen
uit zijn arsenaal
heeft gebruikt bij
meer dan 20
onaangekondigde
aanvallen op de
dichtbevolkte wijk
al-Remal. Het gaat
om 2.000-pound
Mark-84 bommen vervaardigd
door het Amerikaanse
bedrijf Boeing.
(Denk daar nog eens
aan als je voor je
volgende vakantie in
een Boeing stapt.)
Volgens het
Internationale Rode
Kruis zijn dit soort
wapens ongeschikt
voor gebruik in
stedelijk gebied,
vanwege de hoge
risico's voor de
burgerbevolking.
Voor sommigen was
het al de tweede of
derde of zelfs
vierde keer dat zij
hun woning tot puin
zagen gereduceerd
door Israëlische
bombardementen.
In het "Response
to the escalation
in the OPT,
situation report
nr. 3 (4-10 juni
2021)" van
het VN-OCHA Bureau
voor de
coördinatie van
humanitaire zaken
worden de volgende
cijfers vermeld: 256
doden in de
Gazastrook,
waaronder 66
kinderen en 40
vrouwen. Daarvan
worden 128 beschouwd
als burgers, 62 als
militieleden, 66
onbekend. 245 van de
256 doden (
update:
inmiddels 260)
(onder wie 63
kinderen en 40
vrouwen) zijn
slachtoffer van
Israëlisch vuur.
Bijna 2000 personen
raakten gewond (meer
dan 600 kinderen en
400 vrouwen).
Inmiddels zijn zowel
Israël als Hamas
begonnen aan de
wederopbouw van hun
wapenarsenaal.
Israël heeft in deze
oorlog naast de
honderden bommen op
Gaza met het Iron
Dome systeem enkele
duizenden Tamir
antiraket-raketten
(50-80.000 dollar
per stuk)
afgeschoten, Hamas
ca. 4.000 goedkopere
raketten, meestal
van eigen makelij.
Maar de
rakettenbouwers van
Hamas zitten niet
stil en bij elke
oorlog worden hun
raketten talrijker,
krachtiger en
preciezer en hebben
zij een groter
bereik.
Toch blijven de
verschillen te groot
om ooit tot een
wederzijdse
afschrikking en
daarmee een bestand
voor onbepaalde tijd
te komen. Wapens van
staal en vele tonnen
TNT zullen nooit een
rechtvaardige
oplossing voor het
Palestijnse volk tot
stand brengen.
De
nieuwe
Israëlische
regering
Benjamin Netanyahoe en de
Likoed-partij
hebben het veld
moeten ruimen
voor een
‘regenboog’-regering
(in politieke
zin) gevormd
en/of gesteund
door 8 partijen.
Niet van
uiterst-links
tot
uiterst-rechts,
zoals wel
gesuggereerd
wordt, want
uiterst links of
überhaupt links
naar onze
maatstaven,
bestaat niet in
Israël. Deze
regering berust
op welgeteld één
zetel
meerderheid, wat
betekent dat één
Knessetlid dat
afhaakt de
regering al te
val kan brengen.
De
uiterst-rechts-radicale
en religieuze
oppositie is dus
voortdurend op
zoek naar dat
éne wankele lid
en zal dat vroeg
of laat ook
vinden.
Bij een eerste
stemming over de
verlenging van
een uit 2002
daterende,
racistische wet,
die Palestijnen
die gehuwd zijn
met een
Israëlisch
staatsburger de
toegang tot
Israël verbiedt,
weigerde de
gedoogsteun-verlenende
islamistische
Ra’am partij van
Mansour Abbas
met de
regeringspartijen
mee te stemmen
en bezorgde de
regering Bennett
daarmee een
eerste
nederlaag.
De Yamina
(Rechtsaf)
partij van
premier Naftali
Bennett is
overigens nog
sterker
geporteerd voor
annexatie van
grote delen van
de Westelijke
Jordaanoever dan
Netanyahu’s
Likoed dat al
was.
Alleen als zij
het slim zouden
spelen zouden de
Palestijnen de
Israëli’s een
koekje van eigen
deeg kunnen
bakken, door de
grote
verschillen
tussen de
regeringspartijen
tegen elkaar uit
te spelen en zo
een eigen
verdeel-en-heers
politiek naar
Israëlisch model
te voeren. Maar
helaas staat hun
eigen
verdeeldheid
zoiets in de
weg.
Een
lange hete
zomer
Het echte hoofdpijndossier
voor de
komende
maand(en)
zal zijn het lot
van de
tientallen
gezinnen in
Sheikh Jarrah en
al-Bustan
(Silwan) in
Oost-Jeruzalem,
die met
uitzetting
worden bedreigd.
Het gaat hier
voor een deel om
(nazaten van)
Palestijnen die
in 1948 hun have
en goed verloren
in het deel van
Palestina dat
rond1948
veroverd is door
Israël.
Jordanië, dat
bij de
wapenstilstand
in 1949 de
zeggenschap
kreeg over de
Westelijke
Jordaanoever,
inclusief
Oost-Jeruzalem,
bouwde met steun
van de VN
(UNRWA) woningen
voor deze
berooide
Palestijnse
vluchtelingen,
mogelijk voor
een deel op
grond die
daarvóór in
bezit van joden
was. (Alleen de
dossiers uit de
Ottomaanse tijd
zouden hier
uitsluitsel over
kunnen geven.)
Op grond van de
Israëlische
basis- en
noodwetten
(Israël kent
geen grondwet)
werd door
gevluchte
Palestijnen
verlaten bezit,
ook als deze
Palestijnen
binnen de
grenzen van de
latere staat
Israël
verbleven, voor
altijd verbeurd
verklaard en aan
joodse
immigranten
toegewezen.
Volgens dezelfde
wetten kunnen
joodse eigenaren
van in diezelfde
tijd door hen
verlaten bezit
wél te allen
tijde recht op
hun voormalig
eigendom doen
gelden. Toen
Israël in 1967
ook de rest van
het historische
Palestina
veroverde (en
deels
annexeerde)
konden joden
deze voormalige
bezittingen dus
wél claimen. De
eigendomsrechten
van deze claims
zijn voor een
groot deel, vaak
via schimmige
constructies,
terechtgekomen
in handen van
joodse
kolonistenorganisaties.
De rechtszaken
over deze
bezittingen
slepen zich nu
al tientallen
jaren voort voor
Israëlische
rechtbanken en
een aantal
claims zijn nu
toegewezen aan
de
kolonistenorganisaties,
die nu
ontruiming eisen
van een aantal
huizen in
Oost-Jeruzalem.
Hun doel is
hierbij de
etnische
zuivering van
Oost-Jeruzalem.
Omdat de
Israëlische wet
hier met twee
maten meet:
Palestijnen en
joden hebben
niet dezelfde
rechten, is er
niet alleen
onder
Palestijnen maar
ook
internationaal,
grote
verontwaardiging
over deze
huisuitzettingen
die honderden
Palestijnen in
de nabije
toekomst dakloos
kan maken.
Maar ook op de
rest van de
Westelijke
Jordaanoever
gaat de
uitbreiding van
illegale
nederzettingen,
dubbel-illegale
buitenposten en
de confiscatie
van Palestijns
land door en in
hoger tempo dan
ooit tevoren.
Daarom wacht de
Palestijnen een
lange en hete
zomer.
|
|
|